TA STRONA WYKORZYSTUJE PLIKI COOKIE

Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z naszego serwisu. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

O nas

CZY W KAŻDYM DZIECKU DRZEMIĄ UKRYTE TALENTY?
MY JESTEŚMY O TYM PRZEKONANI, DLATEGO ZAPRASZAMY WASZE POCIECHY DO NASZEGO PRZEDSZKOLA!

 

„Małe Talenty” to nowe, działające od września 2012 roku, Publiczne Przedszkole w Plewiskach o profilu artystyczno-sportowym. Obiekt przygotowany jest na przyjęcie 150 dzieci. Jest to drugie, po działającym od 2010 roku przedszkolu „Małe Talenty” w Luboniu, publiczne przedszkole prowadzone przez osoby prywatne.

Naszym celem jest stworzenie miejsca, gdzie największą wartością jest dziecko. Oprócz rodzinnej atmosfery i zabawy,efektywnie i skutecznie staramy się stymulować ogólny rozwój każdego dziecka, bo przecież przedszkole to początek edukacyjnej drogi.

Pamiętamy również o tym, że szczęśliwy człowiek to taki, który ma swoje pasje, coś co pozwala mu się spełniać, być kimś wyjątkowym. Dlatego rolą naszego przedszkola jest pomagać małemu człowiekowi odszukać tę pasję. Może będzie chciał tańczyć, malować, grać w piłkę a może znajomość języków obcych otworzy mu okno na świat.

Jedną z tych pasji pomaga nam rozwijać klub piłkarki KKS Lech Poznań, który w wyniku nawiązanej z nami współpracy, objął nasze przedszkola swoim patronatem. Dzięki bogatemu doświadczeniu i wiedzy trenerów „Kolejorza” chłopcy w wieku od 4 do 6 lat mogą, bezpłatnie, korzystać z zajęć ogólnorozwojowych z elementami piłki nożnej, które poprzez ruch i zabawę przyczyniają się do krzewienia kultury fizycznej. Dla dziewczynek proponujemy natomiast, również bezpłatnie, taniec z elementami baletu, który prowadzony jest przez panią magister sztuki.
Przedszkole jest placówką oświatową działającą w oparciu o Ustawę o Systemie Oświaty. Podlega również nadzorowi pedagogicznemu Wielkopolskiego Kuratora Oświaty i Władzom Samorządowym gminy Komorniki.

Nasze motto: „ Małe dzieci- wielkie talenty”

HYMN PRZEDSZKOLA MAŁE TALENTY

Chociaż wcześnie rano bardzo lubię spać.

Wstaję by iść do przedszkola śpiewać, tańczyć, grać!

Kiedy Pani pyta, w co bawimy się?

Ja w sportowców, ja w odkrywców chcę zamienić się!

 

 

Ref.

Bo każdy z nas ma talent, choć jeszcze nie wiem jaki,

To dowiem się w przedszkolu, jak inne przedszkolaki.

 

 

Gdy za oknem szaro, kiedy pada deszcz,

To w przedszkolu jest wesoło, dobrze o tym wiesz!

Razem malujemy kolorowy świat,

I śpiewamy tak radośnie, jak o świcie ptak!

 

 

Ref.

Bo każdy z nas ma talent, choć jeszcze nie wiem jaki,

To dowiem się w przedszkolu, jak inne przedszkolaki.

METODY PRACY

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne– nazwę zawdzięcza swojej twórczyni, angielskiej nauczycielce tańca i ruchu, k

tóra oparła ją o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi.

„Nazwa metody – Ruch Rozwijający – odzwierciedla jej główne założenia a mianowicie rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała

i otaczającej nas przestrzeni, usprawnianie ruchowe, dzielenie przestrzeni z innymi osobami

oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu za pomocą ruchu i dotyku”. 1

 

Metoda opowieści ruchowej Józefa Gotfryda Thulina polega na odtwarzaniu ruchem treści opowiadania,

czynności, naśladowaniu sposobu poruszania się zwierząt. Nauczyciel/terapeuta przez wymyślone przez siebie opowiadania

oddziałują na wyobraźnię dziecka” skłaniając je do odtwarzania ruchem treści, przedstawiania różnych sytuacji i zdarzeń.

Opowiadanie musi opierać się na wszechstronności ruchu, stopniowania wysiłku i zmienności pracy mięśniowej”. 2

Tekst opowiadania musi tworzyć zamkniętą fabułę , a obrazy powstające w wyobraźni dziecka ,

powinny prowokować je do wykonywania określonych ruchów. Każdy sposób wykonania zadania jest tutaj dobry,

co może korzystnie wpływać na motywację dziecka i jego poczucie sprawstwa.

 

Kinezjogia Edukacyjna Paula E. Dennisona. „Podstawą twórczej kinezjologii są ćwiczenia nastawione na rozwój różnorodnych systemów

koordynacji ruchu i funkcji psychofizycznych.”3 Metoda oparta jest na ruchu fizycznym. Wykonywanie

określonych ćwiczeń sprzyja pobudzeniu określonych części  mózgu oraz mechanizmów integracji myśli i ruchów,

co ma wpływać na szybkość i jakość uczenia się. Ćwiczenia podzielono na cztery grupy; ruchy umożliwiające

przekroczenie środkowej linii ciała, stymulujące małą i dużą motorykę, ćwiczenia rozciągające mięśnie ciała,

 ćwiczenia energetyzujące, czyli zapewniające prędkość i intensywniejszy przebieg procesów nerwowych pomiędzy komórkami w mózgu,

a także ćwiczenia pogłębiające, czyli sprzyjające zwiększeniu pozytywnego myślenia, przez co mają większy wpływ na osiągnięcia

w nauce. Bardzo duże znaczenie przypisywane jest piciu niegazowanej wody mineralnej, która wpływa na sprawny

przebieg procesów chemicznych w mózgu i systemie nerwowym.

 

Metoda Integracji Sensorycznej Jean Ayres (elementy prowadzone przez terapeutę. 

W przedszkolu prowadzone są zajęcia polisensoryczne, które nie są stricte metodą SI)– wspomaga rozwój procesów neurologicznych w mózgu. W metodzie wykorzystuje się system ćwiczeń mających nauczyć

mózg właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne. „ U podstaw teorii Integracji Sensorycznej leży twierdzenie,

 że wysoce skomplikowane procesy korowe, jak percepcja słuchowa, wzrokowa, mowa, zdolność czytania lub pisania,

 są zależne od prawidłowego rozwoju i integracji w zakresie podstawowych układów zmysłowych – dotykowego, proprioceptywnego, przedsionkowego i nieco później rozwijających się – wzrokowego i słuchowego”.4  Prawidłowe funkcjonowanie organizmu zależne jest od współpracy pomiędzy kanałami sensorycznymi.

Tylko polisensoryczna stymulacja pozwala na właściwe poznawanie siebie i otaczającego świata.

 

Metoda Marii Montesorii (pedagogika Marii Montesorii) jest metodą wychowania, w której pozostawia się dziecku pełną swobodę

w rozwijaniu aktywności poznawczej. Zadaniem nauczyciela jest stwarzanie dziecku takich warunków, by umożliwiały one ten rozwój

i stymulowały go. W procesie nauki dziecko posługuje się  specjalnie do tego celu przygotowanymi pomocami dydaktycznymi.

Każda z pomocy występuje pojedynczo, by podkreślić wagę niepowtarzalności przedmiotów. Uczy to również dziecko

cierpliwości w czekaniu na swoją kolej, oraz negocjowania i ustępowania.  Dziecko samo decyduje o wyborze pomocy,

samodzielnie wykonuje zadanie w swoim tempie ( nauczyciel nie narzuca dziecku czasu w jakim ma je wykonać )

oraz samo niweluje popełnione podczas pracy błędy. Daje mu to radość i poczucie sukcesu.

 

System Edukacja przez ruch Doroty Dziamskiej „to system form i metod kształcenia oraz terapii,

który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu w procesie jego rozwoju. System opiera się na zaplanowanym wspieraniu rozwoju pamięci długotrwałej poprzez proporcjonalną stymulację jej trzech sektorów: pamięci proceduralnej, pamięci epizodycznej, pamięci semantycznej”.5 W czasie pracy systemem dzieci wykonują określone znaki grafomotoryczne w rytm słuchanej melodii. W zależności od wieku dziecka stosuje się znaki

o różnym stopniu trudności i łączy się je w znaki bardziej skomplikowane. Efektem jest karta pracy,

którą można wykorzystać do dalszego procesu dydaktycznego, np.: w nauczaniu matematyki.

W czasie tworzenia karty pracy dziecko nie tylko rysuje rytmicznie do muzyki, ale konstruuje

z papieru, nabywa umiejętności społeczne, takie jak dzielenie wspólnej przestrzeni wokół siebie

i na kartce, pracuje na płaszczyznach o różnych wielkościach. Zajęcia w czasie, których wykorzystywany jest  system

 Edukacja przez ruch nie są zajęciami statycznymi. Dzieci poruszają się po sali, wokół  stolików, zamieniają się

 miejscami, przyborami do rysowania, podskakują. Ruch zapewnia dotlenienie mózgu,a także zintegrowany sposób uczenia się.

W ruchu prawidłowo funkcjonują zmysły.

 

1 Bogdanowicz M., Okrzesik., D. Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Wydawnictwo „Harmonia”, Gdańsk 2011

2 Klim – Klimaszewska A.,  Pedagogika przedszkolna Nowa podstawa programowa, Instytut Wydawniczy ERICA, Warszawa 2011

3 Tamże, str. 195

4 Tamże, str. 224

5 Dziamska D., Edukacja przez ruch Kropki, kreski, owale, wiązki, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005