Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne– nazwę zawdzięcza swojej twórczyni, angielskiej nauczycielce tańca i ruchu, k

tóra oparła ją o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi.

„Nazwa metody – Ruch Rozwijający – odzwierciedla jej główne założenia a mianowicie rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała

i otaczającej nas przestrzeni, usprawnianie ruchowe, dzielenie przestrzeni z innymi osobami

oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu za pomocą ruchu i dotyku”. 1

Metoda opowieści ruchowej Józefa Gotfryda Thulina polega na odtwarzaniu ruchem treści opowiadania,

czynności, naśladowaniu sposobu poruszania się zwierząt. Nauczyciel/terapeuta przez wymyślone przez siebie opowiadania

oddziałują na wyobraźnię dziecka” skłaniając je do odtwarzania ruchem treści, przedstawiania różnych sytuacji i zdarzeń.

Opowiadanie musi opierać się na wszechstronności ruchu, stopniowania wysiłku i zmienności pracy mięśniowej”. 2

Tekst opowiadania musi tworzyć zamkniętą fabułę , a obrazy powstające w wyobraźni dziecka ,

powinny prowokować je do wykonywania określonych ruchów. Każdy sposób wykonania zadania jest tutaj dobry,

co może korzystnie wpływać na motywację dziecka i jego poczucie sprawstwa.

Kinezjogia Edukacyjna Paula E. Dennisona. „Podstawą twórczej kinezjologii są ćwiczenia nastawione na rozwój różnorodnych systemów

koordynacji ruchu i funkcji psychofizycznych.”3 Metoda oparta jest na ruchu fizycznym. Wykonywanie

określonych ćwiczeń sprzyja pobudzeniu określonych części  mózgu oraz mechanizmów integracji myśli i ruchów,

co ma wpływać na szybkość i jakość uczenia się. Ćwiczenia podzielono na cztery grupy; ruchy umożliwiające

przekroczenie środkowej linii ciała, stymulujące małą i dużą motorykę, ćwiczenia rozciągające mięśnie ciała,

 ćwiczenia energetyzujące, czyli zapewniające prędkość i intensywniejszy przebieg procesów nerwowych pomiędzy komórkami w mózgu,

a także ćwiczenia pogłębiające, czyli sprzyjające zwiększeniu pozytywnego myślenia, przez co mają większy wpływ na osiągnięcia

w nauce. Bardzo duże znaczenie przypisywane jest piciu niegazowanej wody mineralnej, która wpływa na sprawny

przebieg procesów chemicznych w mózgu i systemie nerwowym.

Metoda Integracji Sensorycznej Jean Ayres (elementy prowadzone przez terapeutę. 

W przedszkolu prowadzone są zajęcia polisensoryczne, które nie są stricte metodą SI)– wspomaga rozwój procesów neurologicznych w mózgu. W metodzie wykorzystuje się system ćwiczeń mających nauczyć

mózg właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne. „ U podstaw teorii Integracji Sensorycznej leży twierdzenie,

 że wysoce skomplikowane procesy korowe, jak percepcja słuchowa, wzrokowa, mowa, zdolność czytania lub pisania,

 są zależne od prawidłowego rozwoju i integracji w zakresie podstawowych układów zmysłowych – dotykowego, proprioceptywnego, przedsionkowego i nieco później rozwijających się – wzrokowego i słuchowego”.4  Prawidłowe funkcjonowanie organizmu zależne jest od współpracy pomiędzy kanałami sensorycznymi.

Tylko polisensoryczna stymulacja pozwala na właściwe poznawanie siebie i otaczającego świata.

Metoda Marii Montesorii (pedagogika Marii Montesorii) jest metodą wychowania, w której pozostawia się dziecku pełną swobodę

w rozwijaniu aktywności poznawczej. Zadaniem nauczyciela jest stwarzanie dziecku takich warunków, by umożliwiały one ten rozwój

i stymulowały go. W procesie nauki dziecko posługuje się  specjalnie do tego celu przygotowanymi pomocami dydaktycznymi.

Każda z pomocy występuje pojedynczo, by podkreślić wagę niepowtarzalności przedmiotów. Uczy to również dziecko

cierpliwości w czekaniu na swoją kolej, oraz negocjowania i ustępowania.  Dziecko samo decyduje o wyborze pomocy,

samodzielnie wykonuje zadanie w swoim tempie ( nauczyciel nie narzuca dziecku czasu w jakim ma je wykonać )

oraz samo niweluje popełnione podczas pracy błędy. Daje mu to radość i poczucie sukcesu.

System Edukacja przez ruch Doroty Dziamskiej „to system form i metod kształcenia oraz terapii,

który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu w procesie jego rozwoju. System opiera się na zaplanowanym wspieraniu rozwoju pamięci długotrwałej poprzez proporcjonalną stymulację jej trzech sektorów: pamięci proceduralnej, pamięci epizodycznej, pamięci semantycznej”.5 W czasie pracy systemem dzieci wykonują określone znaki grafomotoryczne w rytm słuchanej melodii. W zależności od wieku dziecka stosuje się znaki

o różnym stopniu trudności i łączy się je w znaki bardziej skomplikowane. Efektem jest karta pracy,

którą można wykorzystać do dalszego procesu dydaktycznego, np.: w nauczaniu matematyki.

W czasie tworzenia karty pracy dziecko nie tylko rysuje rytmicznie do muzyki, ale konstruuje

z papieru, nabywa umiejętności społeczne, takie jak dzielenie wspólnej przestrzeni wokół siebie

i na kartce, pracuje na płaszczyznach o różnych wielkościach. Zajęcia w czasie, których wykorzystywany jest  system

 Edukacja przez ruch nie są zajęciami statycznymi. Dzieci poruszają się po sali, wokół  stolików, zamieniają się

 miejscami, przyborami do rysowania, podskakują. Ruch zapewnia dotlenienie mózgu,a także zintegrowany sposób uczenia się.

W ruchu prawidłowo funkcjonują zmysły.

1 Bogdanowicz M., Okrzesik., D. Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Wydawnictwo „Harmonia”, Gdańsk 2011

2 Klim – Klimaszewska A.,  Pedagogika przedszkolna Nowa podstawa programowa, Instytut Wydawniczy ERICA, Warszawa 2011

3 Tamże, str. 195

4 Tamże, str. 224

5 Dziamska D., Edukacja przez ruch Kropki, kreski, owale, wiązki, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005

BUM BUM RURKI

Bum Bum Rurki to kolorowe, lekkie tuby, które po uderzeniu o siebie lub w dowolną inną powierzchnię wydają różne dźwięki. Poszczególne Bum Bum Rurki mają odmienne kolory odpowiadające konkretnym dźwiękom. Instrument ten daje nieograniczone możliwości zabawy i edukacji muzycznej. Zabawy z Bum Bum Rurkami idealnie łączą w sobie walory rozrywkowe oraz edukacyjne. Praca z nimi nie tylko wprowadza dzieci w świat rytmu, melodii i harmonii, ale także pozytywnie wpływa na spostrzegawczość, wyobraźnię plastyczną, a także umiejętność współpracy w grupie. Takie muzykowanie to doskonały wstęp do nauki gry na innych instrumentach muzycznych. Z perspektywy najmłodszych jest to jednak przede wszystkim kreatywna i pełna ruchu zabawa, podczas której przy okazji poznają podstawowe rytmy.

Kodowanie na dywanie i elementy robotyki

Kodowanie na dywanie to zajęcia rozwijające uniwersalne kompetencje ze szczególnym uwzględnieniem logicznego myślenia, zadaniowego podejścia do stawianych problemów i umiejętności współpracy. Podczas zajęć z kodowania dzieci kształtują tą umiejętność, doskonalą zdolność rozpoznawania i posługiwania się pojęciami: koloru, kształtu, wielkości i grubości. Rozwijają przy tym spostrzegawczość wzrokową, orientację w przestrzeni, umiejętność dedukcji, wnioskowania, segregowania i klasyfikowania.

Dla dzieci to jednak przede wszystkim świetna zabawa. Kolorowa mata i barwne kubeczki wywołują chęć do działania i poznawania nowych rzeczy. Zakodowane zabawy świetnie sprawdzają się podczas kształtowania orientacji przestrzennej, określania kierunków, poznawania właściwości figur geometrycznych, pierwszych zabaw z literami czy poznawania przyrody. „Kodowanie na dywanie”, w naszym przedszkolu odbywa się z wykorzystaniem Genibota.

Genibot to niezwykle uniwersalny, wyposażony w wiele funkcji robot edukacyjny do nauki programowania. Otwiera dzieciom drzwi do świata nowoczesnych technologii i edukacji w nurcie STEAM (science, technology, engineering, art, maths). Zachęca do eksperymentowania i poszukiwania kreatywnych rozwiązań. Praca z robotem, to ogromne korzyści dla dziecka, świetna zabawa, która rozwija miękkie kompetencje takie jak: logiczne, algorytmiczne myślenie czy zadaniowe podejście do stawianych problemów.